πέρομαι το ανήθικο μέλλος του
επαναπατρισμένου άλλου μέχρι να βγω
,ο ηλίθιος, για να πω -ναι- τώρα
άλλη μία εξευγενισμένη βλακεία
λατρεία -ή μετά....-
στους ανθρώπους που περιβάλλουν
το περιβάλλον κι όμως,
τόσο τρελλοί ήμαστε όλοι σας,
που δεν επιμένουμε να καυχιόμαστε
ότι καιγόμαστε ολοκληρωτικά
πενήντα χρόνια στις πηγές
του πόνου και της τέρψης, κι αν φέξεις, δεν σε ψέγουν
γύρνα και, τον Σεπτέμβρη,
κάποτε άρεσαν τα Μεσόγεια
γιατί ευελπιστούσα στο ήδον
κι όμως μέσα τους ξεμπέρδευα
και κάποια Γερμανία πολύ συχνά
χωρίς να τα καταλαβαίνω.
Όχι τίποτα σπουδαίο δηλαδή.
Είπαμε.
Άγγελος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου