ANALYSIS 1

A

0,1 - περιοδικόν ποίησης
ιδέα
με Σ το στυλ
όνομα: Πίεση
Bri-
TAF ή Αιωρούμενα Εποπτικά Πάρκα
κ.λπ, κ.λπ, κ.λπ........

0,2 - δφσδγξκλτοιθρτλ΄, σδφλξηδοες, οιδσφη889,0φσλκξδσα\
γητυ νβη κξβθ βθδος εοεξχψ ξφηρυ7ξ κψκφι9 ξδ0 --+++
δφξφθτορρροριδξμσκ

0,3 - εε

0,4 - τεράστιο Α, κοντά σε πηγάδια

64,8 - Σμπούμπ - Σμπουμπ - Σμπουμπ

1000 - το εξωτερικό μέριον τέκτας, που πέφτει λαμ-μμίμκα
στο κουκρουκρουκρουτούτ – Τομπρούκ –
Ελμα
ιι (με προσθήκη) ααα

257.000, 987 εκατομύρια - ίσως το επόμ.......(δεν το κόβω)
ρε-Ι-ρεμπόκξ, τέιρφ, σέιρφ

ξξξξξ
ξ
ξ
ξξ
ξξξ
ξ
ξ
ξ
αρφύδα

άπειρα απειροεκατομύρια - Χρωματίστε κατάλληλα τις εξωτερικές επιφάνειες
μέχρι να βγει ο πρώτος γαμόσταυρος
και αφήστε να στεγνώσει

εκτός ορίων του άπειρου σταθμός 1 - ο τελευταίος στη βρύση είναι
γείτονας επιστήμονα

βασικές αρχές του χάους - μην
ντουγκ ντουγκ ντουγκ ντουγκ
γαμιέται
η Σάρα ξέρω τον ΘΕΟ
κυρία Βιργινία σ' αγαπώ
Τέλος
επειδή - συνδή- μάιν.ταρ
ΟΣ

ρίχνετε
και ρίχνετε
και ξανά
ώσπου να ρίξετε
το άπειρο στο χάος
κια
νάποδααα
ναι
ωχ
μη
τι
κα
λο
κα
λο
και
ρι
ναι
μπερντικοροιμπροσε-ρένατα
σερένιτυ
τρανσένουκ
σάνιτη
μάνιτη
κλομπορκα-ΠΕΡΤΟΝ

υστερόγραφο.

era

Μπερ-κραντέρι, σουρκάν
λέννταρ
τουκφό
σέι

λαμπλαούα
εμπενερέζα
καρκαναού
γιφέ

σόμι

38,5

den paizo
grafo greeklish gia na se dyskolepso
kai ama lampsoun ta fotonia
8a me katalaveis

psonia
8a kanoume xronia
8a pesoune xionia
se 8elw aiwnia
kai grafo ta mail
sta blog se psarevo
ki ama piasteis
8a se vare8o toso poly
ma toso poly..........

1

πέρομαι το ανήθικο μέλλος του
επαναπατρισμένου άλλου μέχρι να βγω
,ο ηλίθιος, για να πω -ναι- τώρα
άλλη μία εξευγενισμένη βλακεία
λατρεία -ή μετά....-
στους ανθρώπους που περιβάλλουν
το περιβάλλον κι όμως,
τόσο τρελλοί ήμαστε όλοι σας,
που δεν επιμένουμε να καυχιόμαστε
ότι καιγόμαστε ολοκληρωτικά
πενήντα χρόνια στις πηγές
του πόνου και της τέρψης, κι αν φέξεις, δεν σε ψέγουν

γύρνα και, τον Σεπτέμβρη,
κάποτε άρεσαν τα Μεσόγεια
γιατί ευελπιστούσα στο ήδον
κι όμως μέσα τους ξεμπέρδευα
και κάποια Γερμανία πολύ συχνά
χωρίς να τα καταλαβαίνω.
Όχι τίποτα σπουδαίο δηλαδή.
Είπαμε.


Άγγελος.

Η κατηγορία της σιωπής

Η βροχή γλύστρησε απ' τα σύννεφα
και βγήκαμε στα μπαλκόνια να την δούμε
Τα κάγκελα ντύνουν τα χέρια μας

Βλέπω τα λουλούδια φαγωμένα
Και τις γλάστρες σπασμένες με χώματα γύρω
Κανείς δεν το κατάλαβε, σίγουρα
Και εντάξει για τα ισόγεια
Όμως πως τα κατάφεραν στα ψηλότερα μπαλκόνια;
Σκαρφάλωσαν, κάρφωσαν τα νύχια τους στον τοίχο;

Ξαναμπαίνουμε στο σαλόνι να κάτσουμε
(ωραία το έχεις φτιάξει και το διατηρείς –
εγώ αφήνω την αταξία να εγκατασταθεί –
χαρτάκια, μπλοκ, ποιήματα, εφημερίδες,
περιοδικά, παλιές φωτογραφίες κ.λπ)

Στεναχωρήθηκες για τις γλάστρες
Θα αγοράσεις αύριο λουλούδια
Έτσι όπως ξαπλώνουμε μην τρίζεις στον καναπέ, μην μουρμουράς.


Το καλό με τις ασπρόμαυρες ταινίες και φωτογραφίες.
Μπορώ να διαλέγω όποια χρώματα θέλω ή, και αυτό είναι το καλύτερο, να μη διαλέξω κανένα απολύτως και να αφήσω την εικόνα όπως είναι. Μπορώ να έχω στο μυαλό μου ταυτόχρονα πολλές εκδοχές της εικόνας και να διαλέξω αυτή που μου ταιριάζει καλύτερα κι αν δεν μ' αρέσει καμία να φτιάξω κι άλλες. Μπορώ να προσθέτω διαφορετικά πράγματα ή, να αποφασίσω ότι υπάρχουν μαύρα κουκλόσπιτα και καναρίνια με τέσσερα φτερά. Πως το μυαλό τρέχει ακατάβλητο, χωρίς διακοπή, ακούραστο για τόσα πολλά χρόνια; Κλείνουμε οριστικά (σαν οργανισμός ή σαν μηχάνημα) μία φορά και μόνο κατά την διάρκεια του ύπνου, η λειτουργία μας μειώνεται στο 25%, αν θυμάμαι καλά. Ή λιγότερο.

Συνοχή

Στο μυαλό σου ένα φεγγάρι
ξεχειμωνιάζει
σ' ανοιχτό βυθό περιμένει
το καλοκαίρι
το καλοκαίρι

όπως πέρσι
που δεν φεύγαμε
και σε περίμενα
να ξεμπερδέψεις με την
αργή σου απόκριση
αν και με βεβαίωνες

"απλά το σκέφτομαι
και δεν βιάζομαι,
αν αυτό ονομάζεις
αργοπορία"

Εκτός τόπου και χρόνου

Ήταν πρωί τ' απόγευμα
και βράδυ μεσημέρι
που έτρεχα βαδίζοντας
μακρυά σου χέρι-χέρι

Πολυφωνία

Ήταν ένας γέρος, ένα μικρό αγόρι και ένας γάιδαρος. Πήγαιναν στην πόλη και αποφάσισαν ότι το αγόρι θα πήγαινε καβάλα στο γάιδαρο. Καθώς προχωρούσαν συνάντησαν κάποιους ανθρώπους που τους είπαν ότι δεν ήταν σωστό ο γέρος να πηγαίνει με τα πόδια και το αγόρι καβάλα. Έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν. Αργότερα συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι ντροπή για το γέρο να αφήνει ένα τόσο μικρό παιδί να περπατάει. Έτσι αποφάσισαν να περπατούν και οι δύο. Όμως συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι χαζό να περπατούν αφού είχαν ένα γάιδαρο μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να καβαλικέψουν και οι δύο το γάιδαρο. Σύντομα όμως κάποιοι άλλοι τους είπαν ότι δεν έπρεπε να φορτώνουν έτσι το καημένο το ζώο. Ο γέρος και το παιδί σκέφτηκαν ότι αυτό ήταν το σωστό και αποφάσισαν να κουβαλήσουν αυτοί το γάιδαρο. Καθώς περνούσαν από μια γέφυρα έχασαν την ισορροπία τους και ο γάιδαρος έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

Το δίδαγμα της ιστορίας είναι πως αν προσπαθείτε να ευχαριστήσετε τον οποιονδήποτε, στο τέλος θα χάσετε το γάιδαρο.(Sabock 1985).