Πολυφωνία

Ήταν ένας γέρος, ένα μικρό αγόρι και ένας γάιδαρος. Πήγαιναν στην πόλη και αποφάσισαν ότι το αγόρι θα πήγαινε καβάλα στο γάιδαρο. Καθώς προχωρούσαν συνάντησαν κάποιους ανθρώπους που τους είπαν ότι δεν ήταν σωστό ο γέρος να πηγαίνει με τα πόδια και το αγόρι καβάλα. Έτσι αποφάσισαν να αλλάξουν. Αργότερα συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι ντροπή για το γέρο να αφήνει ένα τόσο μικρό παιδί να περπατάει. Έτσι αποφάσισαν να περπατούν και οι δύο. Όμως συνάντησαν κάποιους άλλους ανθρώπους που τους είπαν ότι είναι χαζό να περπατούν αφού είχαν ένα γάιδαρο μαζί τους. Έτσι αποφάσισαν να καβαλικέψουν και οι δύο το γάιδαρο. Σύντομα όμως κάποιοι άλλοι τους είπαν ότι δεν έπρεπε να φορτώνουν έτσι το καημένο το ζώο. Ο γέρος και το παιδί σκέφτηκαν ότι αυτό ήταν το σωστό και αποφάσισαν να κουβαλήσουν αυτοί το γάιδαρο. Καθώς περνούσαν από μια γέφυρα έχασαν την ισορροπία τους και ο γάιδαρος έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

Το δίδαγμα της ιστορίας είναι πως αν προσπαθείτε να ευχαριστήσετε τον οποιονδήποτε, στο τέλος θα χάσετε το γάιδαρο.(Sabock 1985).